Σύμφωνα με τον γνωστό ειδησεογραφικό ιστότοπο newsbeast.gr, σε άμεση συνεννόηση με τον δήμαρχο Πειραιά, Γιάννη Μώραλη, βρίσκεται η Εθνική Τράπεζα καθώς η Εθνική έχει την ιδιοκτησία σε ένα οικόπεδο περίπου 22 στρεμμάτων στον Πειραιά, αυτό της παλιάς κλωστοϋφαντουργίας των Αδερφών Ρετσίνα.
Σε αυτό υπάρχει ένα παλιό κτίριο της άλλοτε κραταιάς βιομηχανίας με επιφάνεια δόμησης πάνω από τα 8.000 τετραγωνικά μέτρα, από τα οποία τα μισά περίπου θα κατεδαφιστούν και τα υπόλοιπα μισά θα διατηρηθούν ως έχουν, καθότι πρόκειται για διατηρητέο κτίριο. Το ακίνητο αυτό δεν έχει αποσαφηνιστεί τι χρήση θα έχει, αλλά ένα μέρος του θα γίνουν δημόσιοι χώροι πρασίνου και αναψυχής, που θα παραχωρηθούν στον δήμο της περιοχής. Ένα άλλο μέρος του μπορεί να γίνουν κατοικίες και ένα ακόμη μπορεί γραφεία. Ωστόσο, όλα αυτά θα κριθούν από το ειδικό χωρικό σχέδιο, που απαιτείται για τον προσδιορισμό των χρήσεων γης, όπου η Εθνική Τράπεζα σκοπεύει να το υλοποιήσει σε αγαστή συνεργασία με τον δήμαρχο της πόλης, Γιάννη Μώραλη.
Περισσοτερα : https://www.newsbeast.gr
Συγκεκριμένα: https://www.newsbeast.gr/politiki/arthro/10410311/ta-proeidopoiitika-minymata-stous-vouleftes-tis-perifereias-ta-schedia-kasselaki-gia-tin-epomeni-mera-kai-i-gianna?amp=1
Ποια όμως η ιστορια της κλωστοϋφαντουργίας Ρετσίνα;
Η κλωστοϋφαντουργία Ρετσίνα, που έμελε να εξελιχθεί στη μεγαλύτερη κλωστοϋφαντουργία της χώρας, ιδρύθηκε το 1872 στον Πειραιά από τους αδελφούς Θεόδωρο, Αλέξανδρο και Δημήτριο Ρετσίνα, παιδιά του πρώτου οικιστή του Πειραιά. Στις αρχές της δεκαετίας του 1880 το εργοστάσιο με το βαφείο και το λευκαντήριο ήταν ήδη η μεγαλύτερη κλωστοϋφαντουργική βιομηχανία του Πειραιά.
Τα βαμβακερά νήματα διοχετεύονταν στην εγχώρια αγορά, χρησιμοποιούνταν για τις στρατιωτικές στολές και εξάγονταν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και στα Βαλκάνια. Με την εξαγορά τεσσάρων πτωχευμένων εργοστασίων διέθετε στις αρχές του 20ου αιώνα πέντε μονάδες, ήταν η μεγαλύτερη κλωστοϋφαντουργία της χώρας και το 1925 έγινε ανώνυμη εταιρεία. Μεταπολεμικά έμεινε με δύο εργοστάσια, μέχρι η τελευταία μονάδα της Λεύκας να σβήσει οριστικά τις μηχανές το 1981.